Witaj

Będąc dzieckiem, marzyłam o tym, by zostać stomatologiem. Najwyraźniej coś poszło nie tak. Myślę, że nie ja pierwsza zastanawiam się, czy moja droga zawodowa jest dziełem przypadku, czy może świadomych wyborów. Jak moje młodzieńcze zamiłowanie do biologii i chemii przerodziło się w miłość do roślin i obsesyjne porządkowanie rzeczywistości?

​

Los stawia nam na drodze inspirujących ludzi. Ja, jako licealistka, miałam przyjemność spotkać emerytowanego wykładowcę architektury krajobrazu w okolicznym technikum branżowym. Profesor był człowiekiem niezwykle ciepłym, fascynującym, pełnym miłości i szacunku do przyrody, jednocześnie chodzącą encyklopedią architektury krajobrazu. To On, zasiadając przy naszym kuchennym stole w domu rodzinnym z kubkiem gorącej kawy, wyciągnął papier milimetrowy, ołówek oraz kredki i oczarował nas swoją wizją naszego ogrodu. Kawa jeszcze nie wystygła, a wizja już była przelana na papier. „Coś niesamowitego”, pomyślałam. Później poszło już szybko. Realizacja projektu, wizyta w szkółkach, przenoszenie wymiarów w teren, rozkładanie roślin… A potem radość i satysfakcja z efektu końcowego.

 

Dziś nie wiem, co bardziej mnie urzekło w jego postaci - wiedza, doświadczenie w projektowaniu, zamysł, niewidzialna więź z klientem, przelanie jego potrzeb w efekt końcowy, czy może stan zachwytu w którym nas zostawił. Zachwyt, który przerodził się w realizację projektu, odpowiednią pielęgnację roślin, opiekę na ogrodem tak, że przez ponad 20 lat korzystamy z jego dobrodziejstw funkcjonalno-estetycznych.

​

Co dalej? Studia na UR w Krakowie, oczywiście Wydział Ogrodniczy. To tam zdobyłam wiedzę z zakresu projektowania terenów zielonych, ale przede wszystkim zapoznałam się z roślinami ozdobnymi i ich potrzebami siedliskowymi. W trakcie nauki odkryłam w sobie umiejętność patrzenia na daną przestrzeń inaczej, niż ta realnie się prezentuje. Umiejętność analizy, reorganizacji i ulepszania jest niezwykle przydatna w pracy projektowej. Pomysł na daną przestrzeń nigdy nie jest u mnie jeden, cały czas się zmienia i ewoluuje. Można rzec: błogosławieństwo w pracy, przekleństwo dnia codziennego. Potwierdzi każdy, kto zna mnie prywatnie i doświadcza moich „reorganizacji” domowo-ogrodowych. Niestety, tego przycisku nie da się wyłączyć :)

​

Od 2008 roku prowadzę własną pracownie projektową. Od samego początku, oprócz kompleksowej dokumentacji technicznej, wprowadziłam wizualizacje ogrodu. Produkt został przyjęty niezwykle ciepło. Pomaga mi przedłożyć wizję przyszłej przestrzeni użytkownikom i ją wspólnie bardzo dokładnie analizować. Dlaczego to takie ważne? Bo projektant może mieć wiele wizji danej przestrzeni, ale tylko jedna z nich jest wyłącznie „Twoja” - zgodna z Twoimi potrzebami, pragnieniami, tymi wypowiedzianymi i niewypowiedzianymi. Dochodzimy już do ostatniej (obiecuję) cechy, która pomaga mi w pracy. Jest nią wrażliwość - nie tylko na piękno i estetykę, ale na potrzeby drugiego człowieka. Wrażliwość, która pomaga odkryć i wydobyć pragnienia oraz przekuć je w realny byt. Po prawie 15 latach pracy, tworzeniu różnorakich przestrzeni, współpracy z wieloma podmiotami, ta cecha jest, w mojej ocenie, najcenniejsza.

​

Jestem niezwykle wdzięczna losowi za każdą osobę postawioną na mojej drodze. Każda z nich ma większy lub mniejszy wpływ na nasze życie - oby zawsze pozytywny. Tego życzę i Tobie wytrwały czytelniku.

Agnieszka

​